Vrijdag 6 augustus jl. is heel plotseling Rogier de Vree overleden. Hij was 72 jaar oud.
Rogier is een aantal jaren Heren 1-speler geweest bij Tonegido SC, een van de voorlopers van VOLEVO. Later was hij ook actief bij de Retro’s. Hij was heel zichtbaar in het volleybalwereldje in onze regio; zo was hij te vinden bij Inter Rijswijk, maar ook was hij vaste klant bij feesten en toernooien van Tonegido/Visade/Volevo enz.
Hieronder enkele herinneringen aan Rogier, van Bert Tolk, oud Heren1-speler en Retro.
Het begon eigenlijk allemaal toen we – lang geleden – promoveerden met Tonegido-Heren1 van de Haagse afdeling naar de promotieklasse. We hadden, behalve Hugo de Heer, geen “lange mannen” dus Poeka Besuijen ging op zoek en kwam terug met Do, Rogier de Vree en Ad en later met eigen man Martin, die al snel “hogerop” ging. Frank Veninga kon van ons het hoogst springen, maar had wel eens moeite met afmaken, dus de speurtocht ging verder. Rogier kreeg een maatje voor het sjouwen met bloemen en dat was Klaas Zijp, dus die werd ook ingelijfd voor het “zware” werk; hakken! Met ons versterkte team maakten we furore en werden graag geziene gasten bij menige volleybalclub en de Haagse horeca, zoals bij de Chinees aan de Herengracht, waar we altijd hielpen bedienen.
Toen we Rogier leerden kennen, woonde hij in de Bierstraat. Later richtten Rogier en zijn vrouw Els een bar in, op hun begane grond aan het Westeinde, een winkelpand. Als we gingen stappen waren we vaak aan de Dunne Bierkade te vinden. Later ook in de Paes of de Kabouterbar, De Pijpenla en natuurlijk bij onze ‘vijand ‘ van SVC-volleybal, Ruud Rijke, met zijn bar De Schobbejak aan de Toussaintkade.
Jan Jehee had na het Tikibad-avontuur een camping bemachtigd in de Belgische Ardennen en had besloten dat dat een goed onderkomen zou zijn voor een volleybaltoernooi. We waren jaren te gast geweest in Soest en Gennep en op het Wilhelmus- terrein aan de Westvlietweg, maar Parc La Clusure was een beter onderkomen, daar zorgde Jan wel voor.
Voor de velden hadden we de materialen van de jaren dat we het aan de Westvlietweg organiseerden, dus die werden verhuisd naar België. Dat verhuizen deden we zelf, dus ook het opzetten van de tornooi-velden, met een vaste ploeg: Poeka, Koos, Bert, Hugo en Rogier en dat is tot het einde zo gebleven, vooral omdat Jan ons al gauw zag als zijn favoriete personeel. We kwamen een dag eerder en kregen logies en te eten; de lange mannen in de 2-persoons bedden, Poeka en ik in de 1-persoons. Omdat zowel Jan als Rogier Citroën-liefhebber waren en Rogier een boerderij kocht in N-Frankrijk en ook nog werkeloos raakte met z’n bloemenhandel, werden er steeds vaker klusjes aan een Citroën aan Rogier toebedeeld. Die deed dat graag, onder het genot van een shaggy, langzaam genietend likken aan het rijstpapier. Ook een wijntje viel bij Rogier in de smaak, al was het van grote hoogte. Poeka en Rogier met hun jongens gingen op de fiets naar de boerderij in N-Frankrijk, een reuzenprestatie.
De laatste keer dat Rogier bij Jan en Nympha was, kortgeleden, hebben ze nog samen op onze Poek geproost. Ja, we hebben wel eens ruzie gemaakt – hoe gaat dat onder vrienden?- maar hij was wel een van ons!
Rust in vrede, man!
